گرچه فریاد آذربایجان در ورزشگاه الغدیر، امیدی از ارتباط نخی و جزئی این نسل با گذشته دارد اما خلا فرهنگی قطعا این نخ را خواهد برید که کشور کره به درستی این خلا را شناخته و اگر در کشورمان، نگاه سلبی به فرهنگ، موسیقی، سینما تداوم داشته باشد، نباید آینده‌ای برای فرهنگ آن متصور بود.
گروه اجتماعی آذرانجمن/محمد مجنونی: تصاویر بالا جمعی از دختران نوجوان اورمیه است که دیروز برای تماشا و تشویق تیم کره جنوبی مقابل پاکستان به سالن الغدیر اورمیه آمده و جایگاه مخصوص بانوان را پر کرده‌اند، دخترانی اکثرا دانش‌آموز با تعدادی پرچم کره در دست؛ به نظر می رسد سفیر کره هم از این استقبال دخترانه شوکه شده است.
دختران یکپارچه کره را تشویق می‌کنند، نه با نام فارسی، بلکه با لهجه کره نام آن کشور را فریاد می‌زنند، چند پارچه به زبان کره دیده می‌شود و دست‌هایی که به شکل قلب تلاش دارند توحه بازیکنان کره را جلب کنند.
بازی که تعطیل می‌شود فریاد می‌زنند «آذربایجان قیزلاری- گؤیلرین اولدوزلاری»، «آذربایجان وار اولسون ….» و «آذربایجان» اما با آغاز، دوباره ورزشگاه بوی کره می‌گیرد.
صحنه‌های ورزشگاه را ما «نفوذ فرهنگی» می‌گوییم اما کره‌ای‌ها آنرا صادرات فرهنگی نام نهاده و بدان «هالییو» Hallyu می‌گویند که هدفش بهبود تصویر کره جنوبی و مفهومی به اسم korea cool (باحالی کره) است.
مدت زمان زیادی نیست که موج کره‌ای در جهان آغاز شد و به جرات می‌توان گفت در حال تسخیر جهان است، نمونه بارز آن نسل z ایران است که بعضا برایشان جزئی‌ترین مسئله زندگی شخصی اعضای گروه بی‌تی‌اس مهمتر از تحولات داخلی و بین‌المللی ایران است.
اما این موج کره‌ای مختص ایران نیست بلکه فرهنگ غرب را نیز تحت تأثیر قرار داده، از فرهنگ غذایی، پوشش و حتی لغات مورد استفاده نوجوانان.
دیروز خبری منتشر شد که فرهنگستان زبان فارسی ابلاغ کرده است به جای واژه «قاعدگی» از «دشتان» استفاده شود! کسی پیگیر هزینه‌کرد بودجه فرهنگی این نهاد طویل با کلمات اکثرا غیراستفاده نیست، این درحالیست که «لغتنامه انگلیسی آکسفورد» در بیانیه شماره جدید خود، با اعلام خبر افزودن لغات کره‌ای به ویرایش جدید، اعلام کرد: «همگی ما بر فراز موج کره‌ای سوار هستیم که آن را نه تنها در فیلم، موسیقی و مد بلکه با توجه به اضافه شدن کلماتی با ریشه کره‌ای به نسخه جدید «لغتنامه انگلیسی آکسفورد» در زبان‌مان هم مشاهده می‌کنیم.»
کره‌جنوبی هرچند ترس اتمی از همسایه شمالی دارد اما تمام گوی‌های خود را در سبد قدرت نظامی معطوف نکرده و ارتش فرهنگی خود را اولویت اول قرار داده است؛ این روزها سریال‌ها و فیلم‌های کره‌ای (K-Drama)، موسیقی و رقص کره‌ای (K-Pop) افکار نوجوانان دنیا را تسخیر کرده است و بی‌دلیل نیست که یکباره سریال‌هایی مانند «بازی مرکب» یا آهنگ Gangnam Style و حتی گروه بی‌تی‌اس، رکوردهای جهانی را جابجا می‌کند و سوال اینکه ما آیا موسیقی و سریالی در حد جهانی داریم؟ چقدر برای آنان هزینه کرده‌ایم؟ جالب اینکه، کره بیشترین مجرای صادرات فرهنگی خود را فضای مجازی از جمله یوتیوب قرار داده که وضعیت آنان در کشور ما معلوم است.
بیژن عبدالکریمی در وصف نسل z گفته بود: «نسل‌های جدید به این دلیل که ارتباطشان را با سنت و میراث تاریخی و مآثر فرهنگی از دست داده‌اند، رابطه‌شان با گذشته قطع شده. در نتیجه این نسل‌ها «گذشته» ندارند و چون این نسل‌ها هیچ امید و طرح و اوتوپیایی برای آینده ندارند، لذا آینده‌ای هم ندارند. به همین دلیل نسل‌های جدید در زمان حال غوطه‌ورند، یعنی در روزمرگی متوقف شده‌اند و فاقد گذشته و آینده‌اند.» (یورونیوز)؛ گرچه فریاد آذربایجان در ورزشگاه الغدیر، امیدی از ارتباط نخی و جزئی این نسل با گذشته دارد اما خلا فرهنگی قطعا این نخ را خواهد برید که کشور کره به درستی این خلا را شناخته و اگر در کشورمان، نگاه سلبی به فرهنگ، موسیقی، سینما تداوم داشته باشد، نباید آینده‌ای برای فرهنگ آن متصور بود.
انتهای پیام/
درباره نویسنده
؛ تلفیقی از فریاد «آذربایجان» و پرچم «کره جنوبی»){kind=link}