به گزارش آذرانجمن/جهانبخش احمدیان؛ نگاه مدیریتی به مفهوم توسعه پایدار باید در کنار رویکرد خدماتی وعمرانی، رویکردهای فرهنگی و اجتماعی نیز داشته باشد. به عبارتی دیگر توسعه شهری نیازمند توجه به انسان، خواستهها، نیازها و مطالبات او به عنوان رکن اصلی شهرنشینی است.
رویکرد اجتماعی در مدیریت شهرها که بارها مورد تأکید مقام معظم رهبری نیز قرار گرفته است، یعنی مشارکت دادن مردم در امور شهر و توجه به مطالبات آنها و بهرهگیری از آرا و نظرات نخبگان حوزههای مختلف فرهنگی اجتماعی و اقتصادی، که شاکله اصلی شکلگیری نهادهای مدنی نیز است.
ایجاد بسترهای لازم برای فعالیت شهروندان و ارائه فرصتی برای ظهور و بروز ایده های خلاقانه باید در رویکرد مدیریتی جامعه نهادینه شود. در این صورت است که جامعه شهری مسیر درست و اصولی خود به سمت توسعه پایدار را پیدا خواهد کرد.
در بسیاری از حوزههای شهری همچون معماری، فضای سبز، زیبایی بصری، گردشگری و دیگر حوزهها باید زمینه حضور شهروندان و سازمانهای مردمنهاد فراهم باشد. یا شرکتهای دانشبنیان که بدون محدودیت و با فکری باز ایدههای جدید و خلاقانهای در توسعه و عمران شهر از یک سو، و به کارگیری فناوریهای جدید در اداره شهر از سوی دیگر، میتوانند مسیر توسعه شهری را کوتاه کنند.
موضوع دیگر در بحث توسعه پایدار شهری، ارائه آموزشهای حقوق شهروندی است. شهروند باید از حق و حقوق خود نسبت به شهر و حق و حقوق شهر نسبت به خود آگاه باشد و این آگاهی از قوانین و ضوابط موجود بسیاری از مشکلات و دعاوی حقوقی بین شهروند و نهادهای خدماترسان را کاهش میدهد.
به عنوان مثال اگر شهروندی از قوانین مربوط به شهرسازی و یا فضای سبز آگاه باشد، هیچ گاه به سمت ساخت و ساز غیرمجاز و یا تغییر کاربری فضای سبز به مسکونی و تجاری نمیرود. احترام به قوانین و مقررات اجتماعی، احترام به حقوق یکدیگر، آشنایی با فرهنگ و هویت شهر و ایجاد حس مالکیت شهروندان نسبت به شهر مصادیق آموزشهای شهروندی میتواند باشد.
شهروند اگر خود را مالک و صاحب شهر بداند، در توسعه و آبادانی و حفظ و نگهداشت آن کوشا بوده و افزون بر آن همراه مدیریت شهری در اداره شهر خواهد بود.
جوامع شهری ناگزیر از حرکت به سمت توسعه پایدار هستند، توسعهای توأم با آموزش و ایجاد بسترهایی برای حضور فعال شهروندان در اداره شهر، که ماحصل آن مدینه فاضلهای به نام شهر خلاق خواهد بود.