فوتبال آذربایجان را به لحاظ ستاره سازی میتوان در منزوی ترین حالت تاریخی خود دانست.
گروه ورزشی آذرانجمن؛ روزی روزگاری در سطح اول فوتبال کشور کمتر تیمی را میتوانستید پیدا کنید که یکی دو بازیکن ترک زبان در ترکیب خود استفاده نکرده باشد. بازیکنانی چون علی دایی، کریم باقری، حمید استیلی، سیروس دین محمدی، یونس باهنر، احد شیخ لاری، ستار همدانی، باغ آبادی و… که بعضا با درخشش در تیم های باشگاهی داخلی و خارجی و هچنین تیم ملی کشورمان در تاریخ فوتبال ایران ماندگار شدند.
حالا اما فوتبال آذربایجان را به لحاظ ستاره سازی میتوان در منزوی ترین حالت تاریخی خود دانست، جایی که علیرغم حضور ۱۴ ساله تیم فوتبال تراکتور در سطح اول فوتبال کشور این تیم در فعالیت های پایه ای چون استعداد یابی و پرورش بازیکن به هیچ عنوان عملکرد مناسبی نداشته است.
سالیان گذشته در کنار تعطیلی بسیاری از زمین های خاکی و فاصله گرفتن تیم هایی چون تراکتور، ماشین سازی، گسترش فولاد از زمین های سنتی تبریز، این رشد عجیب و غریب دلال بازی در فوتبال ایران به ویژه تبریز بود که عامل مهمی شد تا معدود استعدادهایی هم که موفق به بروز توانایی های خود شده بودند به یکباره در میان زیاده خواهی های برخی دلالان محو شوند.
در این میان اما تیم فوتبال مس سونگون میتواند فرصتی طلایی برای تبریز و منطقه آذربایجان باشد به شرطی که به صورتی حرفه ای در مسیر استعداد یابی و شکوفایی بازیکنان مستعد بومی گام بردارد.
در شرایطی که آذربایجان یک تیم پرهوادار و مدعی به نام تراکتور را در لیگ برتر دارد، سرمایه گذاری های مقطعی صرفا با جذب بازیکن از دیگر تیم ها ولو با صعود موقتی به لیگ برتر هم که همراه باشد به نظر نمیرسد آنطور که باید برای فوتبال آذربایجان مفید باشد از این رو تیم مس سونگون با ساختارسازی بر پایه استعداد یابی و پرورش بازیکنان بومی بیش از هر تیم دیگری میتواند برای فوتبال منطقه نقش کلیدی ایفا کند.
نکته مهم در این رابطه اما همانگونه که بار ها به آن پرداخته شده است، محدود کردن فضا برای دلالی است تا با برگزاری منظم آزمون های استعداد یابی در رده های مختلف سنی توسط مربیان کار بلند و البته دلسوز و پروش بازیکنان با استعداد بومی با فرصت دادن در تیم بزرگسالان، فوتبال آذربایجان در کشور به جایگاهی که شایستگی آن را دارد بازگردد.
انتهای پیام/
درباره نویسنده
