حذف صفر از پول ملی؛ چاره یا چِمچاره؟
سالهاست بحث حذف صفر از پول ملی در ایران به عنوان راهکاری برای ساماندهی اقتصاد مطرح است، اما کارشناسان معتقدند این اقدام هرچند مزایایی دارد، به تنهایی قادر به مهار غول تورم نخواهد بود. ریال، تومان، قِران؛ حسن کچل، کچل حسن!
به گزارش گروه اقتصادی آذرانجمن / رعنا شکری: یکی از موضوعات داغ سالهای اخیر، حذف صفر از واحد پولی کشور بوده و هست. هر وقت بحث تورم مطرح شده، به جای اصلاحات اساسی اقتصادی، اولین راهکار حذف چهار صفر از پول ملی به ذهن مسئولان رسیده است!
البته این اقدام برای گذر از بحران میتواند به طور موقت تأثیرگذار باشد، اما به تنهایی کاری از پیش نخواهد برد.
اولین نتیجه مثبت این تغییر، سبک شدن جیبها از حمل اسکناسهای قطور است که ارزششان تناقض عجیبی با حجمشان دارد! با کم شدن تعداد اسکناس و کاهش هزینههای چاپ، دوستداران طبیعت هم خوشحال میشوند؛ چرا که گیاهان کتان و پنبه کمتری قربانی ساخت اسکناس خواهند شد.
مزیت دیگر حذف صفر، راحتی حساب و کتابهای مالی و حسابداری است. از این به بعد، موقع خواندن رقمهای اختلاس، کسی در شمردن صفرها دچار مشکل نمیشود! در معاملات و عملیات بانکی هم کارها روانتر پیش میرود و میزان خطاهای محاسباتی کاهش مییابد.
البته پیشبینی میشود مثل ماجرای تغییر ساعت رسمی، مردم مدتی دچار سردرگمی (پول قدیم یا جدید) بشوند؛ اما به حفظ آبرو در سطوح بینالمللی میارزد! آن هم در روزگاری که ریال و تومان حتی در کشورهای همسایه طرفدار ندارد. در نهایت، هرچقدر ظاهر پول ملی شیکتر باشد، باعث دلگرمی نسبی و جلب اعتماد عمومی خواهد شد.
با تمام این تفاسیر، حذف صفر و تغییرات فرمالیته به تنهایی از پس غول تورم برنمیآید. امید میرود این شروع، مثل بسیاری از پروژههای دیگر، نصفه و نیمه رها نشود. برای نجات اقتصاد، راههای نرفته بسیاری وجود دارد و حذف صفر ابتداییترین و پیشپاافتادهترین آنهاست. کارخانههای زیادی در انتظار احیا و رونق تولید خاک میخورند و شعلههای تورم نیاز به مهار تخصصی دارد تا بیش از این ریشه زندگی مردم را نسوزاند.
نهادینه کردن واحد پولی جدید، نیازمند تغییر اسکناس و سکه، بهروزرسانی سیستمهای بانکی و فرهنگسازی است که همه اینها هزینهبر خواهد بود. سالهاست دانشآموزان در کلاس درس «ریالم و ریالم، یه صفر اضافه دارم» یاد گرفتهاند؛ برای آموزش این نسل جدید هم باید فکری جدی کرد.
درد امروز اقتصاد ما میزان ارزش و اعتبار پول ملی در سطح جهانی است. واحد پولی ایران باید سالها پیش در بازارهای جهانی حرفی برای گفتن میداشت. مسئله این است که باید «رسم» را تغییر داد، نه فقط «اسم»؛ وگرنه چه فرقی میکند اسمش ریال باشد یا تومان یا قِران؟
آقای مسئول! مردم از مقایسه فاصله بین پول ملی و ارزهای خارجی خسته و ناامید هستند. از شکاف بین هزینهها و درآمدها شرمنده و نگرانند. خیلیها با افت ریال و خیز دلار، یکشبه همه زندگیشان را باختهاند. بسیاری از کسبوکارها به دلیل همین نوسانات نابود شدهاند.
ارتباط بین سقوط ریال و عوامل خارجی، دیگر برای مردم باورپذیر نیست. خیلی وقتها این سقوط، در دست «خودِ خودِ» مسئولان بوده است. حالا که با انتخاب این روش، اندکی اعتماد مردم را جلب کردهاید، این اقبال را قدر بدانید و پاسخ آن را با ایجاد آرامش روانی در جامعه بدهید.
انتهای پیام/

رعنا شکری
نظرات