به گزارش آذرانجمن، غلامرضا منصوری؛پزشکیان انتخابات ریاست جمهوری را با سخت ترین شعار ممکن برد. شعاری که سابقه نفی آن به قدمت تاریخ سیاسی ایران می رسد. طرفه اینکه تفکر حذفی یکی از بیان های تئوریک و عملیاتی سیاست ورزی در ایران بوده و هنوز هم هست. در تفکر حذفی ، سخن از سلب است و نفی ، سخن از قاعده شکنی است و نه قاعده ساختن . جایی که اتفاقا ایده وفاق درست در برابر آن ایستاده است. وفاق به لحاظ تئوریک واجد یک ایجاب عام و ساخت قاعده عام الشمول است.
سادگی است که تصور کنیم مخالفان ایده وفاق، به صراحت مخالفت خود را با آن اعلام خواهند کرد. چه اینکه تفکر حذفی، سابقا نیز اغلب در لباس یک جنجال و یا یک تنش خود را به ظهور رسانده است.
همین قانونی کردن لایحه پر حرف و حدیث حجاب و عفاف را ببنید که در چه بازه زمانی اتفاق افتاد؟ لباس قانون پوشاندن به این طرح همانقدر محل نقد است که تلاش مخالفین پزشکیان برای اجرای مر قانون درمورد دوتابعیتی ها و یا ایضاً استنکاف از حذف مورد تابعیت فرزندان از قانون ممنوعیت بکارگیری دوتابعیتی ها. این دو مورد ، یکی حجاب و دیگری تابعیت ، بنظر دولبه یک قیچی برای فشار بر رئیس جمهور هستند که عامدانه و آگاهانه همزمان فعال شده اند. هدف نهایی مخالفان رئیس جمهور نیز ، به ابتذال کشاندن ایده وفاق از درون است.
در واقع با یک رویکرد هوشمندانه سیاسی طرفیم. ابتدا از دل ایده وفاق همه مناصبی که مطلوب است را فتح میکنیم و سپس برای تنگ کردن عرصه برای رئیس جمهور ، اطرافیان مورد اعتماد او را هم حذف میکنیم تا رئیس جمهور هم بدنه هوادار وفاق را از دست بدهد و هم در سوی دیگر از خدمات همراهان خود محروم شود. این بازی همان بازی حذف است اما در لباس اجرای قانون. یک بازی سیاسی برای زمین گیر کردن و انزوای شخص رئیس جمهور.
انتهای پیام/