به گزارش آذرانجمن، نمایش ستارخان نه تنها تجربه‌ی دیداری و شنیداری متفاوتی در مخاطبان ایجاد می‌کند، بلکه نوعی همدلی و انس با داستان را نیز وجود می‌آورد و حقیقتا در بسیاری از صحنه های نمایش؛ تاریخ، موسیقی و روایت با مخاطب، در نقطه‌ی اوج به هم می‌رسند.

یکی از صحنه های نمایش که در تصدیق این موضوع می‌توان مثال زد، مربوط به صحنه مواجهه مادر با پیکر فرزند شهیدش است که وداع جانسوز مادر در آن صحنه همراه با موسیقی و «اوخشاما» به عنوان اصیل‌ترین فرم ادبیات شفاهی مردم آذربایجان، پیوند عمیقی میان تماشاگران و نمایش برقرار می‌شود.

اما با اجرای «ترسه اویون» توسط مادر بر روی پیکر کودک‌، که بر اساس فرهنگ آذربایجان تداعی کننده صحنه عروسی و آرزوی رقص مادران در آن روز خاص است، تمثیلی از غم بزرگ مادر در فراق فرزندش به نمایش گذاشته می‌شود و در آن صحنه دل تماشاگران به لرزه درآمده و اشک از چشمانشان جاری می‌شود، درواقع در این صحنه روایت با مخاطب، در نقطه‌ی اوج به هم می‌رسند و یا بهتر است بگویم که همدیگر را پیدا می‌کنند.