ناهنجاری های امروز را پای نهضت عاشورا ننویسیم

به گزارش گروه فرهنگ و ادبیات آذرانجمن، مراسم عزاداری امام حسین علیه السلام از همان سال‌های بعد از عاشورا توسط اهل بیت و پیام آوران واقعه کربلا برگزار می شد که هدف از آن، انتقال اهداف امام حسین علیه السلام و یارانش بوده است.

تأکید امامان شیعه برای برگزاری مجالس مرثیه، جهت احیای دین و تبلیغ پیام عاشورا، این مراسم را به سنت دیرینه ای تبدیل کرد که سینه به سینه و نسل به نسل به امروز رسیده است.

در طول تاریخ برخی حکومت ها عزاداری را ممنوع یا محدود کرده اند چون مریدان امام حسین (ع) با الهام از شجاعت او، دربرابر استبداد و ظلم کوتاه نمی آمده اند!
مجالس عزاداری محرم، همواره نمادهویت دینی و فرهنگی و سیاسی و اجتماعی مردم بوده و خاستگاه عدالت طلبی و آزادی خواهی است.

در طول قرن ها، دسته ها و هیأت های عزاداری زیادی تشکیل شده است؛ بسیاری از هیأت ها همچنان اصالت و متانت خود را حفظ کرده اند. در این مجالس، هنوز روح اخلاص و پاکبازی و شور عزاداری در جریان است. به حرمت همین عزاداری های بی ریا و وزین، خیلی از اختلافات و مشکلات در دل مجالس به همت اهل مجلس حل می شود.

اما این آیین مذهبی با چالش هایی هم روبه رو است که نیاز به توجه دارد:

متأسفانه در برخی مجالس، پیام اصلی عاشورا که ظلم ستیزی و حق طلبی است کم رنگ شده و جای خود را به خرافات و مفاهیم سطحی داده است. در برخی مراسمات بدون هیچ اشاره ای به عمق درس های ماه محرم، فقط تمرکز بر گریه و سینه زنی است.

دربعضی هیأت ها، رقابت های عجیب و غریب موج می زند؛ هرچه طبل ها بزرگ تر، هیأت ها پرطرفدارتر!

بساط تجملات و بریز و بپاش ها هم که حسابی پهن است!

به جای نذری های خالصانه، جشنواره خوراک ها و حتی سیگار و قلیان! “ترند” شده اند! تنها عزادار واقعی، همان پاکبانی است که زباله های مراسم را جمع آوری می کند.

صحبت از “پاکت”های برخی واعظین و مادحین جویای نام و مقام هم نقل محافل شده است! تعدادی مدیر برنامه دارند و قرارداد می بندند.
بعضی هایشان هم با تحریف واقعه عاشورا و تعریف قصه های خیالی، که سعی دارند احساسات مخاطب را قلقلک دهند تاریخ را شرمنده می کنند.

محتوای برخی شعرها و مدح ها سخیف و دور از شأن سیدالشهدا است و آهنگ های شاد بیشتر به مولودی می خورد تا عزا!

زمان شروع دسته جات خیابانی، درست در ساعت استراحت مردم است که این رفتار با شعور حسینی صدوهشتاد درجه اختلاف دارد. تا نیمه های شب؛ رجز های بلند و نامفهوم و صدای کوبنده طبل ها، خواب را برچشم اهالی محل حرام می کند.

یکی از شگفتی های این نوع عزاداری ها، حضور برخی زنان سرزمین به عنوان تماشاگر و تشکیل صف های ترافیک ساز شبانه است!

یک عده روشن فکر نما هم چند جمله از فضای مجازی ازبر کرده و به خیال خودشان فیلسوف شده اند و دارند نهضت عاشورا را زیر سوال می برند.
درپروفایل هایشان فریاد آزادگی سر داده اند اما دارند از روی جهل و یا منافع شخصی، آزادگی را ذبح می کنند.

هیچ کدام از این انحرافات عمدی و غیرعمدی ربطی به مکتب امام حسین علیه السلام ندارد. ناهنجاری‌های امروز را به پای نهضت عاشورا ننویسیم. شناختن حسین(ع)، باید به مسیر و مرام و زبانش مراجعه کرد.

با رعایت حقوق شهروندان، مراجعه به منابع تاریخی و دینی معتبر، هماهنگی شور و شعور در مراسمات، دوری از افراط و تفریط در روضه ها، پررنگ کردن پیام جهانی عاشورا می توان نسل جوان را با این مکتب بیشتر از پیش گره زد.

محرم بوده و هست و خواهد بود چون پیام آور ایثار و انسانیت و حقیقت است. صدای” موذن زاده” ها و” کوثری” ها در حنجره تاریخ هنوز جریان دارد و قلم” منزوی” ها و” انور”ها  همچنان می خروشد.

انتهای پیام/