فینال جام حذفی و بازی با آبروی تبریز و آذربایجان

گروه ورزش آذرانجمن/ وحید ارضی: با اعلام سازمان لیگ فوتبال فینال جام حذفی (یادواره آزادسازی خرمشهر) که قرار بود روز چهارشنبه ۷ اردیبهشت در ورزشگاه یادگار امام تبریز بین دو تیم آلومینیوم اراک و نساجی مازندران برگزار شود به ورزشگاه آزادی تهران انتقال یافت، تا بازهم دوگانگی تصمیمات احساسی در فدراسیون فوتبال کشور، نبود ثبات و تزلزل در تصمیمات مهم واز طرفی نفوذ افراد و اثر گذاری نظرات آنها به عینه ثابت گردد.

با اعلام خبرمیزبانی تبریز توسط روابط عمومی سازمان لیگ فوتبال ایران رسانه های پایتخت خیلی زود علیه این تصمیم موضع گرفته اند و هر لحظه احتمال داشت با توجه به نفوذ و تبلیغات منفی این گروه های ذکر شده میزبانی از تبریز گرفته شود و متاسفانه بازهم یک فرصت خوب از دست ورزش استان خارج شد تا دوباره با آبروی کلان شهر تبریز و نام بزرگ آذربایجان بازی شود که در ادامه توفیق اجباری و یا عدم آن برای میزبانی تبریز می پردازیم.

خوشحالی یا ناراحتی مسئولان از میزبانی تبریز

برای اتفاقات هفته گذشته در موضوع میزبانی بازی فینال که به تبریز داده شد و یا بلافاصله این میزبانی از تبریز گرفته شد، مطالب زیادی را می توان نوشت.اما هر چه باشد اتفاقی بود چه مثبت و چه منفی، افتاده و شاید خدای ناکرده به نظر برخی از مسئولان برسد چه بهتر که شراز این میزبانی راحت شدیم. دلایل زیادی برای این ادعا داریم چراکه خیلی وقت است به غیر بازی های لیگ قهرمانان آسیا، لیگ برتر و آزادگان بازی هایی در سطح بین المللی در دو استادیوم یادگار امام و یا باغشمال تبریز برگزار و اجرا نشده است. تقریبا نزدیک به 17 تابستان از آخرین سال برگزاری جام سرداران آذربایجان گذشته است به عبارتی آخرین جام سرداران زمانی برگزار شد که فرشاد پیوس سرمربی تراکتور در اولین سال حضورش بود که همان آخرین جام سرداران قبل از آغاز لیگ آزادگان به عنوان بازی های تدارکاتی برای شاگردان پیوس در نظر گرفته شده بود.

حال شاید برگزاری یک بازی فینال داخلی چندان کار مشکلی به نظر نرسد، ولی باید به یاد داشته باشیم که نزدیک به دوسال است که با ظهور ویروس کرونا، استادیوم ها برای تماشاگران ممنوع شده بود و تازه تجدید فراش استادیوم یادگار امام به فکر مسئولان افتاده است و در این میان شوک برگزاری بازی فینال جام حذفی مسئولان و دست اندکاران فوتبال آذربایجان را در عرض 48 ساعت چنان دست و پاچه کرده بود که با گرفتن میزبانی از تبریز یک نفس راحت کشیدند، برای اثبات این مساله همین قدر کافی است که وقتی میزبانی از تبریز گرفته شد هیچ صدایی از سوی مسئولان تبریز بلند نشد که چرا نعمت و افتخارمیزبانی از تبریز به راحتی یک آب خوردن سلب گردید حتی نامه یا بیانیه ای صادر نشد.

در سالهای گذشته طرفداران و مدیران باشگاه بزرگ تراکتور برای برگزاری دو فینال جام حذفی در خرمشهر و مشهد مگر اعتراض نکردند؟ چرا اعتراض طرفداران تراکتور مورد قبول مسئولان فدراسیون فوتبال قرار نگرفت؟ ولی حالا در عرض 48 ساعت با فشار طرفداران و مسئولان دوتیم ایرالکو و نساجی، شهر برگزاری فینال به راحتی عوض می گردد؟!

سابقه میزبانی استادیوم یادگار امام تبریز

دهکده المپیک کلانشهر تبریز بزرگترین مجموعه ورزشی کشور بعد از ورزشگاه بزرگ آزادی در سال 1367 با همت مسئولان ورزش آذربایجان شرقی و پیگیری مرحوم اکبر گهرخانی کلنگ زنی شد و فقط استادیوم فوتبال آن در پاییز سال 75 با برگزاری بازی تراکتور – پیروزی رسما افتتاح گردید که آن بازی با نتیجه یک بریک با گلهای ترابیان و حلالی به پایان رسید و ساخت و ساز در سایر رشته ها از جمله پیست های دوچرخه سواری، شنا و غیره هنوز ادامه داشته و تکمیل نشده است و این در حالی است که استادیوم فوتبال آن روبه فرسودگی گذاشته است.

بعد از آن بازی چند بازی ماشین سازی، تراکتور و شهرداری در لیگ آزادگان و یک بازی ملی با کنیا در همان دهه 70 برگزار شد تا در سالهای آغازین دهه 80 بازی بزرگ دربی به خاطر ترمیم چمن آزادی در تبریز و با حضور پرشمار طرفداران سرخ آبی برگزار شد که آن بازی هم با نتیجه یک بر یک به پایان رسید. چند سال بعد نوبت به بازی من درآوردی و معروف پلی آف لیگ آزادگان بین دو تیم تراکتور و شیرین فراز رسید تا استادیوم بزرگ تبریز به جای استادیوم پیر بار دیگر لبریز از تماشاگر شود که متاسفانه در آن بازی کذایی و پر از حاشیه، تراکتور با پشتیبانی بیش از 60 هزار تماشاگر نتوانست از پس هوچیگری مربی وقت شیرین فراز و ناداوری برآید و نتیجه را واگذار کرد.

به صفحه اینستاگرام آذرانجمن بپیونید

در سال 88 با صعود تراکتور به لیگ برتر و حضور حداکثری هواداران تراکتور در هر بازی، خیلی زود مسئولان را به حرکت واداشت تا هرچه سریعتر نواقص استادیوم یادگار امام را برطرف کنند تا مایه آبروریزی در لیگ برتر نباشد و پس از سه فصل حضورمجدد تراکتور در لیگ برتر، تراکتور توانست برای اولین بار مجوز صعود به لیگ قهرمانان آسیا را بدست آورد.

اولین بازی تراکتور در آسیا مصادف شد با میزبانی استادیوم یادگار امام و حضور حماسه ای و یکصد هزار نفری طرفداران تراکتور در آسیا که خیلی سر وصدا به پا کرد و باعث شد تا مسئولین بیشتر از گذشته برای بهبود شرایط استادیوم اقدام نمایند.البته قبل از آن بازی معروف و آسیایی تراکتور در بازی با فجرسپاسی و استیل آذین و چند بازی دیگر طرفداران تراکتور استادیوم یادگار امام را با بیش از صدهزار نفر پر کرده بودند ولی بازی آسیایی به خاطر بین المللی بودن خیلی صدا داشت.

از آن تاریخ حضور تراکتوری ها در استادیوم یادگار امام به ویژه در بازی های حساس بدون هیچ مشکلی ادامه داشت و در چند بازی از جمله بازی معروف جمعه سیاه بین تراکتور – نفت و یا همین اواخر(دوسال قبل) تراکتور – استقلال با حضور حداکثری انجام می یافت که ظهور ویروس کرونا تماشاگران را از حضور در استادیوم محروم کرد.

حضور دوباره پرشورها و رفع نواقص ورزشگاه یادگارامام

عدم حضور تماشاگران بهترین فرصت بود تا تمامی نواقص استادیوم بزرگ یادگارامام برطرف شود ولی متاسفانه نه تنها این مهم انجام نشد بلکه فرسودگی و رنگ و رو رفتگی استادیوم بیشتر از قبل گردید و بسیاری از اماکن داخلی استادیوم رو به تخریب و فرسودگی گذاشت.

بازگشایی دربهای استادیوم بعد از دوسال و حضور تماشاگران در استادیوم یادگار امام تبریز تقریبا همزمان با تغییر مدیریت در راس ورزش استان همراه شد و ستوده نژاد در اولین روز کاری با سرزدن به استادیوم یادگار امام دستور رفع نواقص و مشکلات را داده است که این اقدام پسندیده وی را به فال نیک می گیریم و از طرفی سلب میزبانی فینال جام حذفی را هم به آن فال نیک اضافه می کنیم که حداقل یک شوک مثبت به مسئولان ورزش استان به ویژه هیات فوتبال آذربایجان شرقی وارد کرد و انتظار داریم تا در این فرصتی که پیش رو است و یا فرصت بعد از اتمام لیگ برتر تا آغاز لیگ برتر فصل جدید تمامی نواقص ورزشگاه از جمله راه های دسترسی به خصوص از آخر طالقانی حل شود.

بیشتر تماشاگران از عدم ورود از درب های شمالی به ویژه درب شمال شرقی گله داشته اند که چرا مردمی که از شهر تبریز که در شمال ورزشگاه قرار دارد چرا با دربهای بسته شمالی روبرو می شوند و برای ورود به استادیوم باید مسافتی 20 دقیقه ای را تا دربهای جنوبی را پیاده طی کنند و داخل استادیوم شوند و به قول ظریفی ورزشگاه را طواف کنند، این در حالی است که استادیوم آزادی تهران چندین گیت ورودی از سمت چهار جهت اصلی به داخل استادیوم دارد ولی در استادیوم یادگار امام تماشاگران فقط از سمت جنوبی ورزشگاه که مشرف به کوههای سهند است، می توانند وارد ورزشگاه شوند.

حل مشکلات آب خوری، دستشویی، نمازخانه، ورود و خروج اصحاب رسانه که همواره با سختی های فراوانی همراه بوده و سایر مشکلات ریز و درشتی از جمله نصب اسکوربردهای تبلیغاتی دور زمین که می تواند همانند استادیوهای آزادی، نقش جهان، امارضا(ع) به زیبایی استادیوم یادگار امام بیافزاید.

انتهای پیام/