شهر بدون مانع شهری است که برای همه ساکنین آن صرف نظر از میزان توانائی، سن و جنس قابلیت دسترسی، تحرک و حضور در فعالیت های اجتماعی داشته باشد.
گروه اجتماعی آذرانجمن/ امیررضا اسعدی؛ امروزه مناسب سازی فضاهای شهری جهت حضور معلولین یکی از معیارهای بررسی استاندارد بودن این فضاها برای بهره برداری میباشد و این درحالی است که میزان و معیار بررسی میزان تناسب شهر برای حضور و بهره مندی معلولین از امکانات آن در کشورهای مختلف سطح های متفاوتی را داراست. بررسی اجمالی مسئله مناسب سازی شهری این واقعیت را بطور واضح بیان میکند که سطح مناسب سازی شهرهای جهان برای حضور معلولین ارتباط مستقیمی با توسعه در آن کشورها دارد.
درکشورهای توسعه یافته با تشخیص و شناسایی مشکلات معلولین، برنامه های توانبخشی با طیف وسیعی از اقدامات و ملاحظات آغاز شد، استانداردها و شکل های جدید معماری تدوین گردید، منازل معلولین جسمی- حرکتی، اتوبوسها، متروها، قطارها و ورودی بناهای عمومی مناسب سازی شد. علائم ویژه ترافیکی برای معلولین جسمی- حرکتی و افراد دچار نقص بینایی طراحی و به اجرا گذاشته شد. مترجمان و رابطین برای ناشنوایان پیش بینی گردید و امروز اینگونه تغییرات در محیط فیزیکی همراه با تغییرات عمومی برای مناسب سازی شهرها، یک بخش اساسی از توانبخشی را تشکیل می دهد.
در برخورد کلی به ساختمانهای عمومی دیده می شود که این بناها عمدتاً برای افراد جوان و چالاک طراحی شده و با بی توجهی به مسائل افراد دارای ناتوانی های جسمی– حرکتی برنامه ریزی، طراحی و اجرا گردیده است.
مشکلات و موانع موجود در شبکه دسترسی پیاده شهری و عدم تداوم حرکت راحت در مسیرهای پیاده، برای افراد مختلف ایجاد اشکال می نماید. رفع این موانع از پر اهمیت ترین اقدامهایی است که ضامن مشارکت هر چه بیشتر معلولین در امور مربوط به جامعه خودشان خواهد بود البته مبرهن است که حضور و مشارکت خود معلولین در مرحله رفع این موانع ثمرات بسزایی میتواند داشته باشد از جمله مانع زدایی بهینه ، اعتبارسنجی صحیح مانع زدایی و افزایش پذیرش جامعه برای حضور معلولین در متن جامعه.
در ماده ۲ قانون جامع حمایت از حقوق معلولان مصوب سال ۱۳۸۳ مجلس شورای اسلامی، ماده ۹ کنوانسیون بین المللی معلولین و بند ۱۱ سیاستهای کلی نظام در بخش شهرسازی، رعایت نیاز و آسایش جانبازان و معلولین جسمی حرکتی را در طراحی ساختمانها، معابر و فضاهای شهری و حمل و نقل به صراحت اشاره می کند.
شهر بدون مانع شهری است که برای همه ساکنین آن صرف نظر از میزان توانائی، سن و جنس قابلیت دسترسی، تحرک و حضور در فعالیت های اجتماعی داشته باشد. شهر بدون مانع شهری است که برای همه ساکنین آن صرف نظر از میزان توانائی، سن و جنس قابلیت دسترسی، تحرک و حضور در فعالیت های اجتماعی داشته باشد، اصول شهرسازی در ایران علیرغم برخی ملاحظات شهرداری ها در امور شهری مرتبط با معلولین هنوز با استاندارد های جهانی فاصله قابل توجهی دارد و در این امر قصور عوامل مرتبط بشدت قابل مشاهده است.
نقش ادارات مرتبط دولتی با مسئله معلولین را در این موضوع نمیتوان نادیده گرفت، که برخی مواقع به بهانه های گوناگون نظیر عدم تامین بودجه و فقدان قوانین واضح نه تنها موثر واقع نمیشوند بلکه سیستم بروکراسی عریض و طویل دولتی خود تبدیل به مانعی بر سر راه حل امورات معلولیت میشود.
انتهای پیام/
درباره نویسنده
