زنوزی تنها در میانه
در حالیکه سختترین محرومیت لیگ بر هواداران تراکتور تحمیل شده، این پرسش در میان افکار عمومی مطرح است که چرا محمدرضا زنوزی تنها صدای معترض این روزهاست و دیگر مدعیان حمایت سکوت کردهاند؟
به گزارش گروه ورزشی آذرانجمن/ رضا قلی زاده، در روزهایی که سنگینترین محرومیت انضباطی لیگ، بیهیچ ملاحظهای بر سر هواداران تراکتور فرود آمده، محمدرضا زنوزی عملاً تنها صدایی است که از تیم مردمی تراکتور دفاع میکند.
سکوت معنادار مسئولان استانی و نمایندگان منطقه اما بیش از هر چیز سؤالبرانگیز است؛ همانهایی که در روز قهرمانی تراکتور برای دور افتخار صف کشیده بودند و خود را شریک این موفقیت نشان میدادند.
انگار تراکتور فقط در روز جام و جشن به یاد برخی میافتد؛ روزهایی که عکس یادگاری و بهرهبرداری سیاسی در میان است. اما حالا که فدراسیون فوتبال و کمیته انضباطی، سختترین و بیسابقهترین محرومیت لیگ را نثار هواداران این تیم کردهاند، همان چهرهها ترجیح دادهاند سکوت کنند.
به نظر میرسد تراکتور برای برخیها فقط یک ابزار انتخاباتی است؛ نه یک سرمایه اجتماعی و نه صدای میلیونها هوادار. امروز زنوزی در میانه میدان ایستاده، اما جای خالی مدعیان حمایت، از هر محرومیتی سنگینتر به چشم میآید.
زنوزی به تنهایی و روی آنتن صدا و سیما اعتراض به تبعیض نژادی و قومیتی را با صدایی رسا فریاد زد؛ فریادی که برگرفته از دهها سال بغضهای فروخورده مردم خطه آذربایجان بود و کسی جرأت بازگو کردنش را نداشت.
تبعیضی که نه تنها در ورزش، بلکه در حوزههای سیاسی، فرهنگی و بهویژه اقتصادی نیز در گذشته و حال مورد گلایه مردم منطقه است، با سکوت مدعیان به ظاهر دلسوز اما سربزنگاه غایب همراه شده است تا مبادا جایگاهشان نزد بالادستیها خدشهدار شود.

رضا قلی زاده






نظرات