گروه ورزشی آذرانجمن/محمد مجنونی‌: این روزها بعد از سالها دوباره هوای اورمیه بوی والیبال گرفته است، این شهر قرار است از ۲۸ مرداد دوباره شاهد مسابقات والیبال قهرمانی آسیا باشد، مسابقاتی که شاید نشاط را برای چند روز به این شهر یخ‌زده از کرونا، نبود فستیوال‌ها، رخ بربستن جشن‌ها و شادی‌ها بازگرداند.‌ برای این مسابقات باید بیشتر از این بها داده می‌شد، اما نهادها بیشتر ترجیح می‌دهند مشارکت خود را به حداقل برسانند، شاید از منظر قانون مختارند اما از منظر خواست اجتماع نه.‌ شاید اولین برکت این مسابقات را اعطای امتیاز لیگ برتری به این شهر از سوی فدراسیون (بعد از سقوط سال گذشته) دانست اما در نگاهی جامع، فرصتها بیش از آن است.‌ الان همه معتقدند که ورزش حربه اغراض ثانویه است، دیگر قهرمانی و قدرت بدنی جای کمی در ورزشگاه‌ها دارد، اکثر مردم ورزش را می‌ستایند اما نه بخاطر ورزش، بلکه بخاطر فرصت دیده شدن و دیدن. کسی نمی‌داند در مسابقات پینگ پنگ سال ۱۹۷۱ پکن چه کسی قهرمان شد اما سیاستمداران این مسابقات را آغاز گفتگوهای چین و آمریکا و سپس پایان جنگ ویتنام می‌شناسند.‌ قبل از سال ۲۰۱۰ کمتر کسی خارج از چین نام شهری همچون گوانجو را شنیده بود اما بعد از مسابقات آسیایی ۲۰۱۰، سالانه هزاران کودک به نام گوانجو نامگذاری شده‌اند؛ پیروزی آرژانتین مقابل انگلیس را جنگ فالکلند دوم نام مینهند و فوتبال ایران و آمریکا را «روز بازی جوانمردانه» نامیدند و هزاران مثال از انواع ورزش.‌ باید بپذیریم خارج از ایران کمتر کسی نامی از «اورمیه» به گوشش رسیده است، اما اکنون قرار است نام این شهر در کشورهایی با بیش از ۴ میلیارد جمعیت(بیش از نصف جمعیت کره زمین) با ورزش پرطرفدار والیبال شنیده شود و هیچ انسان عاقلی این فرصت را از دست نمی‌دهد.‌ این مسابقات می‌تواند جلوه فرهنگ این شهر و صدای دریاچه آن برای گسیل منابع مالی جهانی باشد اما به مثابه سنگ‌اندازی در چاه، مدیران این شهر درگیر سیاست‌زدگی خود، برگزاری مسابقات را به وظیفه ورزش و جوانان و هیات والیبال تقلیل داده‌اند، نهادی درحال چرتکه کردن هزینه آسفالت چند متری خود بوده و مدیرانش منتظر دیگی هستند که برای نام آنان بجوشد نه دیگری و احساس تکلیف‌کنندگانش برای مجلس، در اندیشه قلاب برای آرای مردم؛ غافل از اینکه این فرصت فراتر از فروختن چند بسته نقل و بیدمشک و یا جلب آرای مردم بی‌نشاط این شهر و استان است. افق‌های کوتاه انسان‌های کوتاه می‌سازد و افق‌های بلند، ملت‌های بزرگ.‌ انتهای پیام/