گروه اقتصادی آذرانجمن/عاطف احدپور: امروز تبریز و استان آذربایجان شرقی در حوزه‌های مختلف نیاز به جذب سرمایه گذار دارد اما وضعیت به گونه است که ظاهرا در جذب همین تعداد سرمایه‌گذاران انگشت شمار بخش خصوصی هم که راه گم کرده و به تبریز می‌آیند و یا بعد از چندین دهه فعالیت در کشورهای مختلف جهان هوس سرمایه‌گذاری در شهر و دیار پدری را می‌کنند نیز با مشکلاتی مواجه هستیم. همین‌طور که مطلع هستید؛ دولت در ایران بزرگترین سرمایه‌گذار محسوب می‌شود که خصوصا در بخش های صنایع مادر، خودروسازی، پالایش نفت، صنایع دفاعی و ... به سرمایه‌گذاری می‌پردازد اما سهم تبریز و آذربایجان شرقی به لحاظ انجام سرمایه‌گذاری دولتی به طور قابل توجهی پایین می‌باشد که باید از مسئولین سوال شود که در طول سال های گذشته سهم تبریز از سرمایه‌گذاری دولتی چقدر بوده است؟! و چرا مطالبه‌ای در این خصوص این موضوع انجام نشده است. اما موضوعی که در این یادداشت به بررسی آن می‌خواهیم بپردازیم، این است که چرا سرمایه‌گذاران خصوصی از تبریز فرار می‌کنند و چرا به رغم شعار‌های مسئولین استانی و شهری در راستای جذب سرمایه‌گذاران بخش خصوصی شاهد آغاز هیچ پروژه‌ی قابل توجهی در تبریز و استان با مشارکت بخش خصوصی نیستیم. اساسأ موضوعی که در گفتگو با اهالی تولید و صنعت مطرح می‌شود، این است که بروکراسی اداری در تبریز و استان آذربایجان شرقی مهم‌ترین مانع سرمایه گذاری است زیرا سرمایه گذاران شدیداً از این ناحیه گله مند هستند و با مشکلات عدیده ای در راهروهای ادارات استان مواجه می‌شوند که شاید این موارد در کشور خودمان و در شهرهایی مانند تهران، اصفهان و یا مشهد کمتر با آن برخورد کنند. در واقع به اذعان برخی از افراد، سرمایه‌گذاران در ادارات دولتی با اهداف مختلف مورد بی لطفی قرار می‌گیرند و حتی پروسه‌ای که شاید برای یک شهروند عالی در مدت زمان کمی حل شود، برای سرمایه‌گذاران در مدت زمان بسیار طولانی و خسته‌کننده سپری می‌شود و نهایتا این سرمایه‌گذاران بعد از تحمل تمامی کار شکنی‌ها از سرمایه‌گذاری خود منصرف شده و علی رغم میل باطنی خود به استان‌های دیگر می‌روند. در طی ماه‌ها و سال‌های گذشته به طور مرتب، مسئولان استانی و شهری این موضوع را تکرار کرده‌اند که آماده جذب سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در استان هستیم و تمام شرایط این افراد را مهیا می‌کنیم اما در عملا خروجی مشخصی وجود ندارد و بروکراسی معیوب اداری که باید در راستای منافع استان عمل کنند به مانعی برای توسعه استان مبدل شده اند. از طرفی نیز این سرمایه‌گذاران با مشکلاتی نظیر دریافت تسهیلات بانکی مواجه هستند که اولا حجم اعتبارات تخصیص یافته برای تولیدکنندگان استان بسیار پایین است و ثانیا بروکراسی بانکی آنقدر طولانی است که سرمایه‌گذار را در روند اخذ وام کاملا فرسوده می کند. همچنین سرمایه گذارها بیشتر در مناطقی سرمایه‌گذاری می کنند که اولا مسائل شخصی شان مورد جستجو نباشد ثانیا از طرف مسئولین منطقه مورد حمایت معنوی واقع شوند و به هر نحوی موانع اداری تولید در کوتاه ترین زمان برطرف شود که متاسفانه این شرایط در حال حاضر برای آنها مهیا نیست و تمامی شعارهای مربوط به جذب سرمایه‌گذار در استان که توسط مسئولین مطرح می شود به نوعی وعده‌های توخالی‌ای هستند که صرفا به درد تیتر خبرها می‌خورند. انتهای پیام/