گروه فرهنگ و هنر آذرانجمن/سعید احباب: میراث فرهنگی یکی از مهمترین یادگارهای تاریخی است که از نسلی به نسل دیگر به امانت میماند و در حقیقت قابلیت های هر قرن و مردمانش را در خود ثبت کرده و در اثر لیاقت و اندیشه نسل بعد نگهداری می‌کند، تا در گذر زمان بتواند فرهنگ، کنش‌ها، رفتار و ساختار آن زمان را به حال آورد، اهمیت این مهم در کشورهای مختلف بسته به پیشینه و تمدن، تاریخ و ادراک و آموزه های مردمانش مورد توجه و احترام قرار گرفته است و در کشور ما به جهت تاریخ و فرهنگ چند هزار ساله و گذر از عرصه های فرهنگ و تمدن های مختلف، همواره تحت مباحثه و ادعای ارزشمند کردنش بوده است.

امروز به بهانه «روز موزه» که درحقیقت، رسانه مستقیم و رو در رو و گنجینه میراث فرهنگی است، گذری به یک میراث گران بها می‌زنیم که حداقل تاکنون در معرض بی توجهی و افول فرهنگی و هنری هستند، فرش دستباف پیامد تلاش سالیان سال هنرمندان بی نام و شهره ای است که اندیشه، احساس، مهر و غضب و تاثیرات دوران و پیرامونشان را هنرمندانه ثبت کرده اند و افسوس که در این مهد فرش جهان، بیگانگان بیشتر در بها دادنش توانگرترند تا خود ما، شاید بخاطر این است که آنان بیشتر از خود ما از این هنر و میراث گذشتگان متاثر می‌شوند و ما بسان همان سخن، گرد جهان میگردیم.

شهر تبریز وخطه آذربایجان با خاطرات تلخ وشیرین از این میراث کهن که به نقلی به فرش پازیک هم میرسد، یکی از مهمترین مناطق تاثیر گذار بر این دستاورد فرهنگی بوده و لایق اعتبار جهانی خود بوده که نادیده گرفته می شود، نام گذاری شهر جهانی فرش به غیر از جلوه ای در چندین غرفه نمایشگاهی، هیچ مولودی برای این هنر صنعت و میراث فرهنگی در برنداشته، حتی به تمنی اهل فرش هم توجهی نشده تا به رسم تمامی شهر ها که به یک هنر و تولید می‌بالند و در دروازه های خود، اثری برای تداعی خاطر مسافرانش، یادمان و المانی از آن نصب کنند، بگذریم از آنچه فرش تبریز، اهل فرش و بازار تاریخی تبریز که به این هنر مزین است،  وچه ها که در دل دارند.

موزه فرش تبریز امروز غروب دلگیری را سپری می‌کند، غروبی که آهن های زنگ زده و بتن های نیمه کاره اش، اشک آلود سالها چشم انتظاری  و دلواپسی پیک های فرهنگی اش را حکایت می‌کند، چندین سال است که کلنگ این بنا زده شده اما در بهترین شرایط اقتصادی مورد بی توجهی و بی اهمیتی قرار گرفته است، تا اینکه به این نقطه رسیده و با حصار در خوشبینانه ترین نگاه، گشایش اش به ده ها سال بعد موکول شده، شاید هم تا آن زمان فرسوده و تغییر ماهیت یابد، با توجه به انتظار و توانمندی اهل هنر و میراث فرهنگی و خصوصا صداقت و فراصت مدیریت جدید، امیدواریم تا با پیگیری ها و تلاش مردان پر توان، این مجموعه که قرار بود چهارسال پیش افتتاح شود، تکمیل شده و آماده افتتاح شود تا حداقل در مقابل موزه همردیف خود در کشور آذربایجان که به تازگی تلاش برای پر رنگ کردن نقش فرهنگی فرش تاسیس گردیده ، احساس خجلی نکند، امروز در دقایق غروب روز جهانی موزه ها ، این موزه سخت دلتنگ است و چشم انتظار همتی بلند را دارد.

انتهای پیام/