نیسگیللی وطنیم

به گزارش آذرانجمن/ رعنا شکری, کودکانش ترسیده اند زنانش دست به دعا برداشته اند و” ایگید” هایش باز هم در برابر یاغی سینه سپر کرده اند.

در این چندروز جنگ،بیشترین تعرضات بعداز پایتخت به سمت “باشی بلالی”تبریز بوده است . بله جنگ ،جنگ است.وسط دعوا هم حلوا خیرات نمی کنند.اما می دانی کجایش زخم ناصور است؟

از خودی جفا می بینیم وگرنه اسرائیل را چه به این غلط ها؟! آن هم بااین همه فاصله!!!

همه می دانستیم این دُمَل چرکین بالاخره یک روزی سر باز خواهد کرد؛

اما می دانی هموطن! درد این است که درخت را از درون خودش کرم می خورد.

همان ها که سر سفره این خاک نشستند و خوردند و بردند حالا از پشت خنجر می زنند.

هیچ بمب و موشکی به خطرناکی آن نمک به حرام هایی نیست که دستمال به دست از خون آشام بابت این وحشی گری ها تشکر می کنند و در کمال وقاحت،خوشحالند.

آن ها که سر هر موضوعی،یقه جر می دادند و فریاد وطن پرستی شان گوش دنیا را کر می کرد لال شده اند.

همان ها که ازصدقه سری همین ملت ،به نان و نوایی رسیده اند و برای گرفتن اقامت کشورهای دیگر،جوانان این خاک را به جان هم انداختند حالا پست و استوری تشکر از اسرائیل می گذارند.

راستی از مدافعین حقوق زن چه خبر؟داعیه داران حقوق بشر کجا خواب‌شان برده وقتی این همه زن و کودک به خون غلتیده اند! ظاهرا حساب های بانکی شان پرو پیمان است و از شمردن دلارها ،فرصتی برای بیانیه دادن ندارند.

می بینی خواهرم ! می شنوی برادرم! همسایه هایمان رسم همسایگی را فراموش کرده اند مثل خیلی اتفاقات دیگر. باز هم خودمان هستیم و درد هایمان …

بگذریم…..

بله گلایه داریم. درد داریم .روزگارمان سخت می گذرد.اما الان وقت همدلی است.گلایه هایمان بماند برای بعد. حالا حالاها وقت داریم که بازخواست کنیم . اما امروز فرصت اختلاف نداریم. امروز من ،تو،او نداریم.همه”ما “هستیم.همه دریک سنگریم .برای خاک و ناموس و جان عزیزانمان ایستاده ایم.

تبریز مثل همیشه سرافراز و استوار ایستاده است هرچه باشد بالاخره سر ایران است. باکری ها و تجلایی ها و یاغچیان هاوباقری ها دوباره قد علم  کرده اند.

ما هم پشت سنگر ها ،هشیار و یکدل پا در رکاب هستیم؛کمترین کارمان این است که اسرار را حفظ کنیم .

با انتشار تصاویر ابزار جنگی ، با دل سپردن به اخبار دروغ،با شایعه پراکنی ،نان خود را در خون هموطنان خود تلیت نمی کنیم.

حواسمان باشد با صدای ترقه و دزدگیر و هر صدای ناهنجار دیگری ،دل های نگران را نلرزانیم.

یأس  و نگرانی را به چشم های منتظر خانواده های سربازان میهن نریزیم.

دراین میان،کاش خودتحقیر ها به خودشان بیایند و شکسته شدن ابهت پوشالی رژیم خونخوار را خوب تماشا کنند.

بالاخره این روزها هم خواهد گذشت.وطن را خواهیم ساخت.دست در دست هم،زخم هایش را التیام خواهیم بخشید.دوباره سبز خواهیم شد و سبز خواهیم ماند….

خداقوت مدافعان وطن!

انتهای پیام/