«تبریز» تپش غرور ملی در رگ های تاریخ و هویت

به گزارش گروه اجتماعی آذرانجمن، در تبریز، قدم‌زدن مساوی‌ست با عبور از هزار سال تاریخ زنده. این شهر، شانه‌به‌شانه‌ی حوادث مهم ایران ایستاده و در هر عصر، قهرمانانی برخاسته‌اند که نه‌تنها نام تبریز، بلکه نام ایران را بلند کرده‌اند. ستارخان و باقرخان، دو چهره‌ای هستند که در تاریکی استبداد، چراغ آزادی را با دست‌های خالی روشن کردند و در کنج خاطره‌ی مردم، همیشه زنده‌اند.

همچنین در خرداد ۱۴۰۴، تبریز بار دیگر در برابر تجاوز ۱۲روزه‌ی رژیم صهیونیستی ایستاد؛ شهری با دل‌هایی سرشار از غیرت، که بیش از ۶۵ شهید تقدیم کرد. در میان آن‌ها، علیسان و طاها، دو کودک هفت‌ساله که در حیاط خانه مشغول بازی بودند، بی‌خبر از هیاهوی جنگ، پر کشیدند. اما تبریز، با تمام زخم‌هایش، خم نشد؛ مردمی با قامت استوار، در دل آتش ایستادند و با خون فرزندان‌شان، غرور یک ملت را دوباره معنا کردند. صدای مقاومت از دل کوچه‌های این شهر برخاست و در تاریخ ماندگار شد؛ تبریز، نه‌فقط ایستاد، بلکه بلندتر از همیشه فریاد زد که ایران زنده است.

بازار تبریز، قلب تپنده‌ی شهر است؛ همهمه‌ی حجره‌ها، صدای گفتگوهایی‌ست که از دل فرهنگ برخاسته و در حافظه‌ی تاریخی ایران جاودانه شده‌اند. این‌جا، تاریخ فقط نوشته نمی‌شود، زندگی می‌شود. طاق‌ها و قوس‌های باشکوه بازار، ستون‌هایی‌اند که روح شهر را بر دوش دارند.

و وقتی سخن از تبریز است، نمی‌توان از معماری بی‌نظیر آن عبور کرد. ارگ علیشاه، مسجد کبود، خانه‌ی پروین اعتصامی، هرکدام شعری خاموش‌اند در قالب سنگ و گچ. معماری تبریز، استمرار هویت است؛ جلوه‌ای از تفکر، زیبایی و تعهد به اصالت.

تراکتور، تیمی‌ست که ورزش را از رقابت فراتر برده و آن را به زبان احساسات مردم بدل کرده است. برای هوادارانش، هر گل تلنگری‌ست به افتخار، و هر بازی، مراسمی‌ست برای بزرگداشت تبریز. تراکتور، تجسمِ اتحاد و غیرت ترک‌زبانانی‌ست که در قلب ایران می‌تپند.

اما تبریز، تنها سنگر تاریخ و ورزش نیست؛ این شهر در تار و پود شعر نیز جاری‌ست. از شهریار، شاعر ماندگار قرن، گرفته تا پروین اعتصامی، بانوی اندیشه و احساس، همه با واژه‌های‌شان به تبریز جان داده‌اند.

شهریار در وصف تبریز گفته:

تبریز در دل آذر، شعله‌ای‌ست از مهر وطن / خاکی‌ست که از غیرت، ستارخان خیزد از آن

پروین اعتصامی، با طبعی لطیف، می‌سراید:

گرچه از سنگ و خاکم، اما روحم تبریزی‌ست / در سکوت کوچه‌هایش، صدای اندیشه خیزد

۱۴ مرداد، فرصتی‌ست تا تبریز را نه‌فقط به‌عنوان یک شهر، بلکه به‌عنوان نمادی زنده از فرهنگ، مقاومت، هویت و افتخار ملی پاس بداریم. شهری که در هر سطرش، شعری‌ست، و در هر خشتش، خاطره‌ای. تبریز، نه‌فقط در نقشه، بلکه در قلب ایرانیان زنده است—در ضرباهنگ شعر و شور.

انتهای پیام/