به گزارش آذرانجمن، کهن شهر پرشکوه تبریز در زمینه هنر، فرهنگ و تمدن همواره پرآوازه و مشهود است که به عنوان شهر اولینها در اذهان عموم جای گرفته است به طوری که اولین کارخانه تولیدی کفش تبریز در زمان قاجار سال ۱۳۰۸ تاسیس شد و در کمترین زمان ممکن اولین و بزرگترین کارخانه چرم کشور ایران در شهر تبریز در سال ۱۳۱۰ استارت خورد. ناگفته نماند که در میان اولینهای جهان ۵۵۰۰سال پیش نیز اولین کفش چرم دنیا در شهر تبریز به عمل آمد است که هم اکنون در موزه کشور ارمنستان نگهداری میشود که در سال ۲۰۰۸ میلادی در میان مرز ایران، ارمنستان، آذربایجان و در مجموعه غار آرنی کشف و ضبط شده است. صنعت کفش تبریز همانند دیگر صنایع بزرگ، روزگاری شهره جهانی داشت. استفاده از مواد اولیه مرغوب و نبوغ صنعتگران تبریزی در تولید این محصول نسبت به سایر محصولات مشابه متمایز کرده است. اما اکنون با ماشینی شدن تولیدات و به وجود آمدن فناوریهای نوین و از طرفی استفاده از مواد اولیه مصنوعی این صنعت را از قافله توسعه جا گذاشته است. بطوری که حامد آقازاده عضو هیئت مدیره اتحادیه کفاشان تبریز در این مورد گفت: « در حالی که صنعت کفش کشورهای پیشرفته در عبور از انقلاب صنعتی چهارم است و اکثر بخشهای تولیدی به طور کامل مکانیزه و هوشمندسازی شده است». «بیش از ۸۰ درصد کارگاههای صنعت کفش تبریز کماکان با ابزار آلات ابتدایی و فرسوده دهه ۶۰ و ۷۰ آب در هاون میکوبند.» اما با این اوصاف با تبحر و توانایی صنعتگران تبریزی حدود ۶۰ درصد از کفش کل ایران در تبریز تولید و صادر میشود. صادرات کفش و چرم تبریز یکی از محصولات صادراتی غیر نفتی کشور است که در اقتصاد و گسترش مبادلات کشور با جهان بسیار حائز اهمیت میباشد. چنانچه کفش تبریز به کشورهای همسایه از جمله جمهوری آذربایجان، روسیه، عراق، پاکستان، افغانستان، امارات و اوکراین صادر میشود و در صورت حمایت این حجم مبادلات رو به رشد خواهدشد. اما با حمایت و توجه مسئولین از این صنعت مادر و برپایی انواع رویدادها و معرفی کفش و چرم تبریز به جهان، زمینه صادرات محصولات تولیدی با کیفیت مطلوب را فراهم خواهدکرد زیرا با توجه به پتانسیل موجود در منطقه آذربایجان و صنعتگران تبریزی میتوان در سالهای آتی تبریز را به عنوان پایتخت کفش ایران شناخت. صنعت کفش تبریز یکی از صنایع ناتنی کشور که با بیمهری مسئولین روبرو شده و همواره با بحرانهای متعددی دست و پنجه نرم میکند یکی دیگر از مشکلات انکارناپذیر این حرفه فرسوده بودن ماشین آلات و به روز نبودن آنها میتوان اشاره کرد. اما گفتنی است با این اوصاف حدود ۶۰ هزار نفر در تبریز به طور مستقیم در این صنعت مشغول فعالیت هستند و در کنار ۵۵ واحد صنعتی بزرگ که در این حوزه فعال هستند بیش از ۳۶۸۰واحد تولیدی، خدماتی و فروش نیز در این زمینه فعالیت و حدود ۱۱۰ هزار نفر از این طریق اتزاق میکنند. ناگفته نماند فرسودگی ماشین آلات صنعت چرم تبریز، تولید را کاهش و قیمت تمام شده کالا را افزایش میدهد و این نیازمند تسهیلات دولتی با بهره کم برای نوسازی ماشین آلات است که از سوی سازمان مربوط پرداخت شود. تا این میراث باارزش در بخش صنعت در کنار رقبای قدرتمند در بازار پرتلاطم به حیات خود ادامه دهد. انتهای پیام/