گروه اجتماعی آذرانجمن/ سما شیرزاد: فصل سرما که از راه می‌رسد احتمال مبتلا شدن به بیماری های آنفولانزا و سرماخوردگی افزایش می‌یابد. در پاییز سال های ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ که بیماری آنفولانزا و سرماخوردگی در سایه سنگین پاندمی کرونا رنگ باخته بود و کمتر کسی یافته می‌شد که به بیماری فصلی مبتلا شود. اما برای سال جاری با ضعیف شدن ویروس کووید-۱۹ و با کمتر شدن فوتی های کرونا اینبار پیش‌بینی ها از افزایش بیماران آنفولانزایی خبر می‌داد چرا که آمار رعایت دستورالعمل‌ها سیری نزولی داشت و ماسک نزدن‌ها در جامعه کاملا مشهود بود. اینبار که بیماری فصلی زودتر از هر زمان دیگری در خانه ها را به صدا درآورده و مهمان خانواده ها شده بود به نظر می‌رسید که مسوولان را نیز غافلگیر کرد. چرا که از مهرماه سال ۱۴۰۱ آنفولانزا با سرعت شگرفی در جامعه شروع به گردش کرده و زنگ آژیر تمام شدن آنتی‌بیوتیک‌ها در داروخانه ها، شهر به شهر کشیده شده بود. همچنین استقبال از «طرح دارویار» بدنبال راه حلی برای تولید و کمبود دارو بود. نظر می‌رسد این طرح دولت نه تنها مشکل کمبود دارو را حل نکرده، بلکه به افزایش قیمت آن هم منجر شده و در نتیجه مشکلی دیگر به کوه مشکلات مردم اضافه کرد. از حق که نگذریم، گزارش سازمان بازرسی و اظهارات مسئولان‌ نشان داد که عواملی چون احتکار دارو و کاهش خط تولید باعث قدم برداری در راه کم شدن دارو و روی آوردن به سمت واردات ۵۰ تنی آنتی‌بیوتیک از کشور هند شد. حال و هوای داروخانه ها و مردم بعد از ورود ۵۰ تن آنتی‌بیوتیک به کشور ۷ روز از توزیع ۵۰ تن آنتی‌بیوتیک در کشور می‌گذرد، برای پیگیری وضعیت بعد از توزیع ۵۰ تن آنتی‌بیوتیک به سمت داروخانه ها راهی می‌شوم. هوا تاریک شده و ترافیک در سمت میدان نماز تبریز حکمرانی را به دست گرفته است. در مقابل داروخانه نزدیک به همین میدان قرار می‌گیرم. برعکس ترافیک در خیابان ها ترافیک افراد نسخه بدست در داروخانه به چشم نمی‌خورد. وارد داروخانه می‌شوم؛ مدیر داروخانه در اولین لحضه ورودم به مغازه از صحبت با من اجتناب می‌کند. اما بعد از کمی درد و دل با او، کلمه های تلخی از دهانش جاری می‌شود: در هر دارویی کمبود داریم. بیماران مزمن کشور مثل بیماران قلبی، اعصاب و روان و دیگر بیمارانی که هر روز باید دارو مصرف کنند با مشکل مواجه شده اند که آخر این داستان خوبیتی به همراه ندارد. کمبود آنتی‌بیوتیک ها هم که جای خود. ‌باور می‌کنید تنها ۵ عدد تک بسته از ۵۰ تن آنتی‌بیوتیک به دستمان رسیده؟ این جمله ای بود که مدیر داروخانه برای نشان دادن داروهای تازه تحویل داده شده به داروخانه، گفت. آن‌گونه که مدیر داروخانه توضیح می‌دهد؛ ۲ شربت آزیترومایسین، یک بسته آموکسی سیلین و ۲ ورق سفالکسین در اکثر داروخانه های تبریز توزیع شده است. در بین کلامش مرد جوانی وارد داروخانه می‌شود؛ بصورت عجولی در خصوص دارویی که در دست دارد سوال می‌کند؛ سلام آقا از این دارو موجود دارید؟ لحظه ای مدیر داروخانه حتی بدون اینکه مکثی در کلامش داشته باشد و یا به بند قفسه های دارو نگاهی بی‌اندازد صریحتا می‌گوید: نه آقا! در بین این رفت و آمد ها خلوت بودن داروخانه که برایم سوال ایجاد کرده بود، آشکارا به واقعیت پی می‌برم، مدیر داروخانه با نگاهی تاسف آمیز در حالی که پوزخندی به لب داشت؛ می‌گوید: افراد دارو بدست زیاد به داروخانه می‌آیند، شما هم که می‌بینید وقتی دارو نیست مشتری را در صدم ثانیه راهی می‌کنیم. این جواب ها حیرت زده ام کرده است؛ ساعت ۸:۱۰ دقیقه شب است. به سمت داروخانه دوم در خیابان شهناز راهی می‌شوم. باز هم خبری از مشتری نیست. مالک داروخانه عصبیست! علت عصبیتش را به کم کاری مسئولین ربط می‌دهد: کاری نمی‌کنند یک سال است که فقط صورت مسئله را پاک می‌کنند، و در آخر بدتر از این وضعیت نمی‌شود! مالک داروخانه می‌گوید 2 ماه است که با کمبود دارو در بازار مواجه هستیم،‌ اما یک ماه داروخانه‌ها با موجودی خود نیاز بازار را تأمین کردند و بعد از آن این کمبود خودش را نشان داد. او همچنین ابراز تاسف می‌کند به اینکه تا ۳۰۰ الی ۶۰۰ درصد به قیمت داروها اضافه شده او اضافه می‌کند؛ به نظر می‌رسد افرادی در پشت پرده به دنبال کسب سود های کلان هستند. این دست‌های پشت پرده درصدد هستند که عرضه دارو را در بازار کم کنند تا بتوانند به این وسیله باعث افزایش قیمت آن شوند. این موضوع در حالی اتفاق می‌افتد که محمد جواد نیک بین، عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی درباره «علت بروز بحران دارویی در کشور» گفته بود، افزایش قیمت دارو بر خلاف قانون است؛ زیرا قانون اجازه نمی‌دهد که در این شرایط اقتصادی که مردم با آن مواجه هستند باز هم افزایش قیمت داشته باشیم. در بین صحبت‌هایمان ناگهان مردی لاغر و بلند قد با پالتوی کرمی رنگ وارد داروخانه شده و شروع به ابراز حس شاکی بودن خود از ناموجود بودن داروی ضروری دینو ( که در بیماری های نوروپاتی دیابتی استفاده می‌شود) می‌گوید: مکمل غذایی نیست که بگویم نبود نبود! من ساکن تبریزام، اما بعد از ۱ ماه این داروی داخلی را از شهرستان سراب پیدا کرده ام آن هم با ۳ برابر قیمت قبلی! شنیده‌ها نیز حاکی از آن هست که با شروع ماجرای کمبود دارو در کشور باعث شد بسیاری از مصرف کنندگان دارو قبل از اینکه بیمار شوند شروع به دپوی داروهای قابل دسترس مثل سرماخوردگی کرده‌اند. ظاهرا تا زمانی که دستگاه‌های نظارتی و حکومتی پیگیر موضوعاتی چون احتکار دارو توسط شرکت های دارویی، دپو کردن داروها توسط داروخانه‌ها و نظارتی بر افزایش قیمت ها نداشته باشد نه تنها بحران دارو ادامه‌دار خواهد بود بلکه باعث بروز بحران های دیگر نیز خواهد شد. در شرایط اقتصادی موجود نباید اجازه دهیم افزایش قیمت دارو بار دیگری بر دوش مردم بگذارد. امیدواریم وزارت بهداشت هر چه سریعتر با مقصران این معضل برخورد و هر چه زودتر این بحران را حل کند. خیابان ها دیگر خلوت شده‌اند با خروجم از داروخانه کم کم از آن محل دور می‌شوم از دور دست پشت سرم را نگاه می‌کنم؛ می‌بینم که وقت کشیدن کرکره‌‌ی داروخانه های توخالی در ساعت ۸:۳۰ شب رسیده است! انتهای پیام/