گروه محیط زیست آذرانجمن/هادی میدانی: این روزها خبری با عنوان «دریاچه اورمیه کاملا خشک شد» در فضای رسانهای کشور دست به دست میشود، خبری که بیش از آنکه جنبه اطلاعرسانی داشته باشد، باطن شانهخالی از احیا دارد، گرچه آرزو اشرفیزاده - مدیر کل دفتر حفاظت و احیای تالابها در سازمان حفاظت محیط زیست - خبر فوق را تکذیب کرده و گفته است: «دریاچه ارومیه هنوز بهصورت کامل خشک نشده اما تقریبا دو قسمت شمالی و جنوبی آن از هم جدا شده و حدودا ۱۰۰۰ کیلومتر مربع از دریاچه باقیمانده است.» اما این مقام مسئول تاکید کرده: «در صورت عدم تامین حقآبه مورد نیاز دریاچه باتوجه به تاخیر در بارشهای پاییزی و تبخیر بالا، دریاچه بهصورت کامل خشک خواهد شد.» وقتی مسئله «مرگ» به میان میآید آنچه که موضوعیت مییابد «دفن» مرده است اما وقتی «نفسهای آخر» مطرح میشود، لزوم «احیا» مطرح میگردد. معلوم نیست چه کسانی اولین بار خبر مرگ دریاچه را به میان کشیده و بطور گسترده منتشر کردند اما به نظر میرسد نیت ناصواب آمادهسازی اذهان برای عدم احیا پیگیری میشود، همان تئوری که پروفسور کردوانی سالها پیش با نظریه «دفن با لایهای از خاک» مطرح کرد. در حالیکه دریاچه به بدترین وضعیت تاریخ خود رسیده، متاسفانه مجلس این روزها ترجیح میدهد سکوت کند و دولت خبری قاطع از زمان ترمیم تونل کانیسیب به مردم نمیگوید و مردم آذربایجان نگران آینده حیات خود و فرزندانشان هستند. آنچه که سطور بالا دنبال میکند این است که دریاچه اورمیه کاملا خشک نشده و دولتها چارهای جز احیای آن ندارند وگرنه تبعات سیاسی و اجتماعی آن همانطور که کلانتری هشدار داد دامن کشور را خواهد گرفت لذا فعالان رسانهای به جای خبر دفن و فاتحه، مطالبه احیا داشته باشند. انتهای پیام/