به گزارش آذرانجمن،علیرضا شریفی‌یزدی، جامعه شناس اظهار کرد: پائین آمدن آستانه تحمل مردم  را از دو بعد فردی و بعد اجتماعی می‌توان بررسی کرد. تحلیل‌های این موضوع گاهی جامعه شناسانه و گاهی روان‌شناسانه است.

وی با اشاره به اینکه در بعد فردی معمولا افرادی که دارای اختلالات شخصیت مرزی، دو قطبی و ضد اجتماعی هستند آستانه تحمل پائینی نسبت به دیگران دارند، افزود: این افراد در سطح و میزان برانگیختگی نسبت به دیگران در موقعیت‌های مشابه واکنش‌های تندتری از خود نشان می‌دهند.

شریفی یزدی گفت: به لحاظ روان شناسی افرادی که افسردگیهای عمیق را تجربه می‌کنند و از اضطراب بالایی رنج می‌برند از زمره کسانی هستند که به احتمال زیاد وقتی در موقعیت‌های خاص قرار می‌گیرند آستانه تحمل‌شان به شدت پائین می‌آید و واکنش‌های غیر عقلانی و غیر طبیعی از این افراد بیشتر سر می‌زند.

این جامعه شناس گفت: در بعد جامعه شناسی واقعیت امر این است که در هر جامعه‌ای به میزانی که آسیب‌های اجتماعی افزایش پیدا می‌کند، آینده برای مردم مبهم‌تر است و به میزانی که به نیازهای اصلی زندگی افراد شامل خوراک، پوشاک و مسکن پاسخ داده نمی‌شود؛ افراد دچار ناکامی شوند.

وی با بیان اینکه ناکامی افراد اضطراب ایجاد می‌کند و این اضطراب ها، خشم و پرخاش را به همراه دارد و احتمال پرخاش در این افراد بالا می‌رود، گفت: در ۱۵ سال اخیر جامعه ایران به دلیل شیب نزولی که امکانات جامعه و شیب صعودی که آسیب‌های اجتماعی داشته است، امید به زندگی پائین آمده است و باعث خشم، اضطراب و پرخاش شده است.

شریفی یزدی گفت: به‌طور طبیعی در جامعه ما به دلیل افزایش آسیب‌های اجتماعی، ناکامی‌های پیاپی افراد و عدم پیش‌بینی برنامه مشخصی برای زندگی، خشم فروخورده در بین مردم شاهد هستیم که این خشم در موقعیت‌های مختلف خود را به اشکال مختلف نشان می‌دهد.

وی تصریح کرد: نزاع‌های خیابانی، درگیری‌ها و خشونتهای درون خانواده، اختلاف نظرهای شدید بین نسلی و اختلافات شدید بین خواهر و برادرها نشان دهنده عوامل مطرح شده است. همچنین حرکت‌های کور اجتماعی هم می‌تواند یکی از نشانه‌های پائین آمدن آستانه تحمل و افزایش خشم و پرخاش در جامعه باشد.

انتهای پیام/