مسکن اجتماعی شهرداری، تنها راه برون‌رفت از معضل حاشیه‌نشینی
آرش محمدزاده کردلر، کارشناس طراح شهری در مصاحبه با آذرانجمن عنوان کرد: با نگاهی عمیق به پدیده حاشیه‌نشینی در کلانشهرها براحتی می‌توان فهمید که حاشیه‌نشینان همان مستأجرین و خانه به دوشان شهری و مهاجرین روستایی هستند که به علت عدم توانایی اسکان در درون شهر به حاشیه پناه برده‌اند. حتی اگر خدمات شهری، رفاهی و خدماتی به این مناطق گسیل شود، باز هم مسئله حاشیه‌نشینی حل نشده و افرادی در گوشه و کنار شهر و در اثر غفلت مدیران شهری و استانی بافت حاشیه‌ای جدیدی را بوجود خواهند آورد. در پاسخ به چرایی این جریان و این تسلسل می توان گفت: چون در اثر ورود امکانات و ارزش‌افزوده حاصل از توسعه خدمات شهری در مناطق کم برخوردار، قیمت مسکن ، رهن و اجاره آن بالا رفته و با افزایش افسارگسیخته قیمت‌ها، مستأجران کم درآمد در معرض جدی حذف از شهر قرار خواهد گرفت. به گفته این کارشناس طراحی شهری ، نتیجه این کار بروز پدیده‌هایی چون هم‌خانگی چند خانوار، پشت‌بام‌فروشی، مهاجرت درون شهری، خانه به دوشی و کوچ ناخواسته برای پیدا کردن سرپناه است که منطقه جدیدی را با عنوان حاشیه شهر ایجاد خواهد کرد. وی یادآور شد: این چالش میان مدیران شهری و شهروندان بی بضاعت ادامه خواهد یافت و برای برون رفت از این معضل و صیانت از حقوق شهروندی و سکونت در شهر، نیاز به ورود شهرداری و ادای مسئولیت اجتماعی این نهاد برای اقشاری است که در معرض آسیب از این ناحیه هستند؛ و این مسئولیت چیزی جز تأمین مسکن اجتماعی نیست. لذا برای ایفای مسئولیت خود می‌تواند به تولید مسکن اجتماعی روی آورده و با استفاده از تجربه کشورهای عضو همکاری های اقتصادی اکو در مورد اجرای طرح مسکن اجتماعی توسط شهرداری، که اجاره بهای این واحدها بر اساس هزینه نگهداشت ملک تعیین می شود می تواند راهگشا باشد. این کارشناس طراح شهری درپایان تاکید کرد: اگر در این مورد خلاء قانونی وجود داشته باشد شورای شهر می‌تواند طبق اصل ۱۰۲ قانون اساسی طرح هایی تهیه و مستقیماً یا از طریق دولت به مجلس شورای اسلامی پیشنهاد کند. ضمنا شورای شهر می تواند ساختار طرح جامع تفصیلی را به‌نفع مسکن اجتماعی اصلاح کند و بخش خصوصی را در ساخت مسکن اجتماعی مشارکت داده و از ابزارهای قانونی جهت ساخت مسکن متقاضی محور استفاده نماید. انتهای پیام/