گروه اجتماعی آذرانجمن: پارک شاهگلی تبریز که نامش بعدها به ائلگلی تغییر داده شد، نه تنها برای تبریزیها، بلکه برای تمامی گردشگرانی که تبریز را برای سفر انتخاب میکنند، آشنا بوده و میتوان از این پارک به عنوان تنها پارک بزرگ با کاربریهای چند منظوره و موردپسند نسلهای مختلف یاد کرد که خاطرات زیادی را برای مردم آذربایجان شرقی به ویژه اهالی تبریز رقم زده است؛ هر یک از تبریزیها دست کم یک عکس یادگاری در عمارت شاهگلی یا در مقابل استخر آن دارند و گرفتن عکس بعد از کاشت لالهها در این پارک به رقابتی تبدیل شد که همه برای ثبت عکس از هم پیشی میگرفتند، استخر بزرگ این پارک که رد پای پرنسس رومی در ایجاد آن دیده میشود، در لطافت هوا و مورد پسند بودن آن نقش پررنگی دارد، استخری که یخ بستن آن در فصل زمستان هم جذابیت خاصی برای مسافران دارد. در منابع مختلف نوشته شده است که شاه گلی (به معنی دریاچه بزرگ) تا پیش از روی کار آمدن صفویان، بزرگترین منبع ذخیره آب جهت آبیاری باغهای مناطق شرقی تبریز تا دروازه تهران و تپلیباغ بوده است که در دوران حکومت صفویان، تمام شن و ماسه و نخالههای موجود در محوطه داخلی دریاچه فعلی خالی شده و دیوارهای سنگی به دور آن کشیده شد، در دوران قاجار خیابانهایی در پیرامون استخر شاهگلی جهت عبور و مرور احداث شد و درختان درخت تبریزی، بید مجنون و گلهای اطلسی متعددی در چندین ردیف جهت تزئین گردشگاه و پاکی آب و هوا در جوار این معابر کاشته شد؛ شاهگلی در دوران پهلوی به شهرداری تبریز واگذار شد تا به یک گردشگاه عمومی تبدیل شود. سید باقر کاظمی (مهذبالدوله)، استاندار وقت آذربایجان شرقی، نخستین تعمیرات اساسی را در محوطه این گردشگاه انجام داد. عمارت کلاه فرهنگی هشت ضلعی در مرکز استخر وجود دارد که امروزه به صورت یک تالار پذیرایی مورد استفاده قرار میگیرد و به کاخ شاه گلی مشهور است، این بنا پیشتر ساختمانی خشتی بود که در سال ۱۳۴۶ تخریب شد و با همت شهرداری تبریز و استانداری، جای خود را به یک ساختمان زیبا و مقاوم داد. دریاچهٔ شاه گلی با ۵٫۵ هکتار وسعت، گنجایش ۷۲۰ هزار متر مکعب آب را دارد، نام این دریاچه پیش از انقلاب، شاهگلی(دریاچه بزرگ) بود که پس از انقلاب اسلامی ایران به ائلگلی (دریاچه مردم) تغییر نام داد، اما به عقیده بهروز خاماچی، مورخ، کلمه «شاه» در این جا به معنی شخص شاه نبوده و به معنی «بزرگ و باعظمت» است. یکی از شعبههای رودخانه لیقوان که از نزدیکی روستای چاوان میگذرد، بهصورت جویباری کوچک از سمت جنوبشرقی دریاچه شاهگلی وارد آن شده و آب آن را تأمین میکند و تپه نسبتا بلندی در بخش جنوبی دریاچه شاهگلی قرار گرفته که جنگلکاری شده و آبشارهای مصنوعی متعددی از این تپه به سمت داخل دریاچه سرازیر میشود، همچنین از ضلع جنوبی دریاچه تا مرکز آن و محل کاخ شاهگلی، خیابانی کشیده شده که عمارت کلاه فرنگی را بهصورت یک شبهجزیره درآورده است.»